Krywań 2494 m.n.p.m, szczyt górski w Tatrach Słowackich dosyć charakterystyczny ze względu na zakrzywiony kształt. Szczyt został zdobyty przez nieznanych hawiari ( nie bardzo wiem o kogo chodzi ?)  natomiast pierwsze udokumentowane wejście nastąpiło 1772 roku i dokonał tego A Czirbesza protestancki pastor ze Spiskiej Nowej Wsi.W 1805 roku górę zdobył polski geolog Stanisław Staszic. Wiadomo tez o zdobyciu szczytu przez króla saskiego Fryderyka Augusta II w dniu 4 sierpnia 1840 r. Krywań to symbol i narodowa góra Słowacji – umieszczona w godle tego państwa, pełni podobna rolę jak u nas Giewont. Powszechnie uważany jest za jeden z najpiękniejszych szczytów Tatr. Tyle tytułem wstępu. Naszą wycieczkę zaczęliśmy wyjazdem z Gliwic po godzinie 6 rano. Trasa do pokonanie samochodem ta jakieś 300 kilometrów aż do miejscowości Strbske Plesno, potem jeszcze kawałek droga 537 i tak około godziny 10 dojechaliśmy na parking usytuowany w pobliżu Vazeckiej Chaty na wysokości 1180 m.np.m  czyli zostało nam do pokonania zaledwie 1314 m pikuś 😉

nasz cel 😉

Czyli na Krywań w prawo, ok  idziemy. Z początku wejście było  umiarkowanie strome prowadził w dużej mierze poprzez las, częściowo zniszczony podczas huraganu w 2004 roku.

Poruszaliśmy się zielonym szlakiem Droga była w miarę przyjemna temperatura wysoka ponad 20 C i było by naprawdę fajnie  gdyby nie mały brzęczący fakt a w zasadzie tysiące małych brzęczących faktów. Tak niestety w tym rejonie jest jakaś istna wylęgarnia much są wszędzie i są co gorsza bardzo towarzyskie i  musieliśmy znosić ich obecność mniej więcej do wysokości około 2000 m masakra. Jak wiadomo początek trasy wzmaga naszą potliwość ma na to wpływ temperatura otoczenia oraz przyzwyczajanie się organizmu do wysiłku 😉 muchy to kochają my już nie. Krajobraz wraz z wysokością zaczął się zmieniać i przypominać ten z ostatniej wycieczki na Babią Gorę wąski szlak porośnięty dookoła kosodrzewiną. Po przejściu tego odcinka szliśmy praktycznie w nieosłoniętym terenie na szczęści wiatr był umiarkowany i nie dokuczliwy.

Po drodze zrobiłem moim Kompanom parę pamiątkowych fotek 😉

Koledzy tez robili zdjęcia, halo ja stoję tutaj TUTAJ !!!a za mną jest ta wielka góra ;-),

potem  ruszyliśmy dalej podziwiając dookoła piękne widoki.

Gdzieś tam słychać było Świstaka albo i dwa świstaki ( są naprawdę głośne 😉

W dolince widać ślady po ostatnim huraganie.

Przed nami widoczny był bohater dzisiejszego dnia czyli sam Krywań 😉

wyglądało ze jest tak blisko 😉 tylko chwila drogi ale najtrudniejsze jeszcze przed nami. ruszamy wiec żwawo.

Od tego momentu zaczęła się prawdziwa wspinaczka szlak zmienił się i stal się bardziej wymagający miejscami całkiem stromy, brak roślinnosci same skały

Niby tylko godzina i 15 minut 😉 tak blisko i tak daleko szliśmy do tego miejsca mniej niż 3 godziny.Tutaj łączyły się dwa szlaki niebieski i zielony przechodząc w szlak niebieski.

W oddali widać było małe sylwetki ludzi będących bliżej celu niż my obecnie, ich wielkość dawał nam realne odniesienie odległości.

Szlak nosił już oznaczenie niebieskie był kontynuacją drugiego alternatywnego szlaku, który był dłuższy lecz łagodniejszy od naszego dotychczasowego

Po drodze minęliśmy mały Krywań i dosyć ostro zaczęliśmy wspinać się na sam szczyt dotarliśmy tam po niespełna 4 godzinach licząc od wyjścia z parkingu czas całkiem dobry ;-). Nie jest to najłatwiejsze podejście trzeba dosyć ostrożnie wybierać drogę i często asekurować się rękoma. Dobrze że skały były suche i dawały pewne podparcie, należało tylko uważać na niektóre kamienie które tylko wyglądały na mocno posadowione w podłożu a pod naciskiem potrafiły się nagle obsunąć. Podczas wędrówki na szczyt cały czas zastanawiałem się kurcze wszystko pięknie ale jak ja teraz zejdę. Zdjecia nie oddają faktycznego nachylenia góry w tym miejscu a z perspektywy osoby wchodzącej/ schodzącej jest naprawdę stromo. Dla osób doświadczonych w takich wyprawach pewnie nie stanowi to dużego wyzwania choć po minach wchodzącym można było rożne rzeczy odczytać 😉 dobrze ze tego głośno nie komentowali.

I wreszcie naszym oczom ukazała się tablica pamiątkowa z poezją

Byliśmy u celu wyprawy 😉 Pełen sukces. W nagrodę dostaliśmy gratis piękne widoki a nawet bonus ale o tym za chwilkę.

Z czasem pogoda zaczęła się co nieco psuć i z nieba zaczął padać deszczyk, który  przerodził się w opad  lekkiego śnieżnego gradu ( naprawdę mały jakieś 1-3 mm )

Deszczyk  szybko ustąpił i znowu wyszło słoneczko a z nim nasz bonus, piękna tęcza na wysokości jakieś 2000 metrów, zjawiskowe.

Potem jeszcze zrobiliśmy parę pamiątkowych ujęć

Trochę odpoczęliśmy

Zrobili parę zdjęć dwóch pięknych stawów z zielona wodą, tak prawdę mówiąc trochę mnie kusiło by do nich zejść ale tylko trochę.

Jeden z nich to najprawdopodobniej znajdujący się na wysokości 2017 m n.p.m.  (pow. 5,16 ha i 23,1 m głębokości) Zielony Staw Ważecki

W pewnym momencie pojawił się koło nas ptaszek podobny do wróbelka który niewiele przejmował się obecnością ludzi i najwyraźniej zaopatrywał się w obiadek 😉

Jeszcze tylko ostatni zdjęcie kolejnej tablicy pamiątkowej przymocowanej po drugiej stronie tego samego głazu i można powoli myśleć o powrocie.

Tablica na szczycie Krywania upamiętniająca zdobycie go przez Ľudovíta Štúra –  działacza ludowego.

Jak wspominałem zejście ze szczytu było znacznie trudniejsze niż wejście trzeba było bardzo uważać, spotkałem się z opinia że gdyby Krywań znajdował się po Polskiej stronie na pewno były by założone łańcuchy, tutaj ich jednak nie było i trzeba było sobie radzić samemu. Łatwo nie było ale nie ma rzeczy niewykonalnych. Pozytywne było to iż z każdym krokiem byliśmy niżej.
W czasie wchodzenia po Górach takie dwa przyjemne momenty pierwszy jak się zdobędzie szczyt, a drugi jak się z niego już zejdzie. Pierwszy miły moment mieliśmy za sobą a drugi ciągle był przed nami a właściwie poniżej nas.
Po drodze jeszcze uzupełniliśmy zapaś wody w organizmie, dzięki sympatycznemu górskiemu źródełku, które u podnóża góry zmieniało się już w mały potoczek .

Wracaliśmy tą samą drogą, wszystko było mniej więcej takie samo tylko my bardziej zmęczeni i pełniejsi wrażeń oraz zachwyceni pięknymi widokami. Miejscami było ciężko ale wierzcie mi Warto było ;-).
Na zakończenie parę moich spostrzeżeń. Na Krywań warto iść gdy jest naprawdę dobra pogoda, w przeciwnym wypadku samo wejście w końcowym etapie może być dosyć niebezpieczne. Wycieczka jest całodniowa wiec warto zaopatrzyć się w zapasy jedzenia i wody. Co do ubioru, zakładając dobra pogodę nie musimy się ubierać zbyt ciepło, warto jednak na wszelki wypadek wsiąść druga koszulkę na wypadek gdy się mocno spocimy ( polecam odzież funkcyjną świetnie się spisuje ). O odpowiednich butach chyba nie muszę pisać sprawa oczywista. Dobrze jest spakować do plecaka jakaś cieplejsza bluzę oraz płaszcz przeciwdeszczowy to tak na wszelki wypadek. dobrze jest też obrać czapkę z daszkiem chroniąca nas przed słońcem, i dobrze nasmarować kark oraz twarz kremem do opalania. Jeśli znajdziecie miejsce w plecaku weźcie mucho-zol najlepiej duży i pozdrówcie ode mnie muchy 😉 możecie je pozdrawiać wielokrotnie ;-). W czasie wędrówki przydatne są kijki , może poza ostatnim odcinkiem ( wtedy warto je złożyć i schować do plecaka). Sprawdzają się zwłaszcza przy schodzeniu mocno odciążając kolana.Polecam Krywań w okresie letnim najlepiej Lipiec- Sierpień, wejścia nocnego zdecydowanie  nie polecam ;-).

Dodatkowo jeszcze parę fajnych  zdjęć wykonanych przez „Amena”

  Amen i  pełen relaks 😉

Damy rade kto jak nie my, po pierwszym odcinku w czasie postoju

W czasie pracy 😉

Pozdrowienia 😉

Zrelaksowany Mirek 😉 x 2

Janusz gdzieś na szczycie 2494 m ponad poziomem morza

jest i śnieg w środku lata

Jeszcze tylko dwa kroki i już 😉

Sokolim okiem 😉